σελίδα του βιβλίου για να πάω να διαβάσω πρέπει κάποτε να σταματήσει. Τόσες ιδέες, τόσες σκέψεις, τόσα ταξίδια, τόσες εμπνεύσεις και μετά πίσω στη μιζέρια της πραγματικότητας τόσο απότομα και βάναυσα.
Τρίτη πρωί κι εγώ κάθισα σπίτι για να «αξιοποιήσω» το χρόνο μου τελειώνοντας τα μαθήματα που δεν πρόλαβα τις προηγούμενες μέρες, γιατί ως γνωστόν πάλι τεμπέλιαζα. Και τώρα αντ’αυτού κάθομαι και διαβάζω ανέμελη το μυθιστόρημά μου και γράφω διάσπαρτες σκέψεις σε ένα χαρτί χωρίς αιτία και σκοπό. Σα δε ντρέπομαι.
«Εσύ είσαι αστέρι …πετάς …έτσι να συνεχίσεις …κι εμείς θα σε καμαρώνουμε …το ένα 20ρι μετά το άλλο ». Ένας συνεχής αγώνας για συνέπεια, για την ικανοποίηση όλων των «πρέπει», για την ευχαρίστηση της 2ης θείας που θα χαρεί με το επόμενο 20ρι.
Παρατήστε με. Πότε θα τελειώσω το βιβλίο που σέρνω εδώ και ένα μήνα; Πότε θα αξιοποιήσω τις ιδέες που περνούν φευγαλέα από το μυαλό μου ανάμεσα στις σελίδες του;
Είναι και το άλλο βέβαια. Αυτό που περιμένεις να περάσει η βασανιστική μέρα και να δραπετεύσεις από τη φυλακή της ρουτίνας πάνω στο μαγικό σου χαλί, μέσα στην ιστορία και τις σελίδες του. Κι αφού κλείνεις ό, τι σχολικό ή κι εξωσχολικό –ξέχασα όλα τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα- βιβλίο κυκλοφορεί στο δωμάτιο, μπαίνεις facebook… Κι εγώ το κάνω. Θύμα κι εγώ των social media. Εθισμένη σ’ αυτή την ύπουλη εφεύρεση που έχει πιάσει στα δίχτυα της μέχρι και τον τελευταίο κουλτουριάρη αντισυμβατικό χιπστερά που αρνείται και καλά να γίνει μέρος της μάζας.
Μα τι δημιουργικά που πέρασα τις τελευταίες δύο ώρες που μου περίσσεψαν από τις υποχρεώσεις. Νυστάζω νωρίς όμως, κατά τις 12-1, και το βιβλίο μένει πάλι μισοτελειωμένο…
Τελικά πότε θα ταξιδέψω ξέγνοιαστη μέσα στην ιστορία μου; Ποιος φταίει που δε μπορώ τώρα; Οι γονείς μου; Η κοινωνία; Το εκπαιδευτικό σύστημα; -μιας και το κατηγορούμε για ό, τι κακό μας συμβαίνει. Μήπως εγώ; Μήπως είναι όλα ιδέα μου και υπερβάλω πάλι σα χαζή έφηβη; Μπορεί, αλλά δεν πειράζει. Άλλωστε χρειάζεται καμιά φορά και η υπερβολή για να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Και τώρα συγγνώμη αλλά σας αφήνω, όπως και το βιβλίο και το χουχουλιάρικο πάπλωμά μου. Πάω να «αξιοποιήσω το χρόνο μου τελειώνοντας τα μαθήματα που δεν πρόλαβα τις προηγούμενες μέρες» και να ρίξω ένα βλέφαρο, άμα προλάβω, στις ειδοποιήσεις και τα inbox. Άρθρο δημοσιευμένο στη μαθητική εφημερίδα "Σπείρα" με τον τίτλο "Τελικά πότε θα ταξιδέψω ξέγνοιαστη μέσα στην ιστορία μου;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου